2011/11/09

A veces me gustaría no darme cuenta de lo que pasa a mi alrededor

A veces me gustaría ser de esas personas que nunca se enteran de lo que pasa a su alrededor, que nunca se dan cuenta de las cosas que les rodea, que nunca se han estremecido al darse cuenta de que han perdido a una amiga de toda la vida.
Una amiga que sufrió mucho pero que aun así siempre la apoye, que  siempre le tendí la mano cuando se calló aunque yo sufriera por todo ello. Una amiga que cambió con el tiempo, que ya nunca será la misma. Y que por ello, los demás la aceptaron, pero que hizo una herida en nuestra amistad, que nunca mas podrá curarse; una pequeña grieta que se fue haciendo cada vez mas grande, y mas y mas....

2011/10/09

PATATATIMPOTIMPOTIMPO....

Atzo esan ahal dugu, nire astebururik onenetariko bat izan zela. Aspaldiko partez hiru lagun minak bakarrik atera ginen. Zinemara joateko plana geneukan baina Zubiartera heldu ginean izugarrizko kola zegoen eta azkenean ez ikustea erabaki genuen. Moyuatik eta Indautxutik ibili ginen, galdu egin ginen eta Alhondigan ajedrez lehiaketa bat ikusi genuen. Bertako denda baten objetu bitxi eta erabilgarri asko topatu genituen eta natura errespetatzen ikasi genuen(forma arraro baten). Santutxura itzultzean banku baten jesarri ginen ....
....eta zelako barreak. Aspalditik ez nintzen hain lasai eta alai sentitu, jendeak esaten eta pentsatzen zuena asmatzen ibili ginen, dialogoak imaginatzen eta kilometroetan entzun ahal diren barreak botatzen. Amairan, Nerea etxera lagundu genuen eta bidetik topatzen genituen denden izenak ohikath  genituen azkenean ahotsik gabe gelditu arte.
 Nabaritzen da edo gutxienez nik nabaritzen dut, noiz nagoen benetako lagunekin, noiz berdin zaidan zer esan zeren badakit ez dutela nitaz txarto pentsatuko. Atzo igarri nuen, zenbat botatzen nuen faltan adiskidetasun hori, inolako norabiderik gabe inoiz baino hobe pasatu nuen, inprobisatzen baina lasai.
Berdin dio gela berdinean ez egotea, berdin dio lagun desberdinak edukitzea zeren gu besti izango gara Berebiziko Espioiak!!!

2011/09/18

SI PASAN DE TI IGNORALES, PERO SI ALGUIEN TE BUSCA NO LE DES LA ESPALDA

Esto eso lo dedico a una persona que ha sufrido mucho, y que va a sufrir, como todos, porque es así como nos hacemos fuertes. “Gracias” a las malas personas aprendemos a valorar a los que nos quieren y nos intentan ayudar, que al hacerlo día a día, no nos percatamos de lo mucho que nos ayudan. En el dolor, las cosas más banales, asumen un valor inesperado.


La verdad, es que no se cómo ayudarla, porque no me gusta decirlo,  pero es la edad. Se podría decir que es la edad más delicada, un pequeño e insignificante gesto puede hacernos llorar o tener falsas esperanzas. Pero es lo que hacemos al respecto lo que nos marcará el resto de la vida, porque no te defines por tus errores, sino por lo que haces después. A veces la vida nos manda regalos envueltos en problemas.


No puedes ir por la vida pensando que es el fin del mundo, porque hay que saber  levantarse del suelo, mirar  al horizonte, y aunque estés llorando empezar a caminar. Si te caes, no importa, porque todos nos hemos caído. Pero no te quedes en el suelo, porque nadie se dará cuenta de que estás ahí porque todos miramos hacia adelante en la vida sin percatarnos de lo que sucede a nuestro alrededor, pero si te esfuerzas, aparecerá un corazón que te abrazará durante el resto de la vida. Un pájaro con un ala rota sólo necesita que se la curen. Una vez curada, puede volar, incluso más alto que los demás.


No pases el tiempo con alguien que no está dispuesto a pasarlo contigo, porque no hay peor forma de extrañar a una persona que estar a su lado y saber que nunca lo podrás “tener”.


Y como te dije una vez, puede que la vida quiera que conozcas a muchas personas equivocadas antes de conocer a la adecuada, para que cuando la conozcas sepas estar agradecida. Y nada se hace en vano porque nada de lo que se hace debe ser olvidado.

Y... sonríe, por lo que eres, por lo que haces, y lo que nos haces sentir a los demás cuando estamos a tu lado... JOSE MOTAAAAAAA

2011/09/11

Barre egiteko erreztasuna

Konturatu ez bazara ume txikiek oso errez egiten dute barre edozergatik. Inolako kezkarik gabe ahoa zabal-zabalik egiten dute barre, lasai. Inork errua botako dienaren inolako beldurrik gabe. Lotsa gutxi edukita beraien eguneroko momentuak alaitsen dituzte bai beraien onerako zein ingurukoentzako. Eta hori kontajiatu egiten da, eta momentu jakin baten ez dakite zertaz barrez ari diren. Garrantzitsuena ume horren aurpegi alaia ikustea da eta konturatzea ze pozik dagoen inolako kezkarik gabe eta hori gutxienez ematen du, disimulatu egiten bai du. Nagusitzen zoazen einean, egoera hori tokiz aldatzen doa eta gure aurpegietan kezka baino ez da ikusten. Barre egitearen beldur gure egunerokoa azpergarri iruditzen zaigu, baina zergatik? Egin barre lasai, ez da gauza txarra. Egin barre negarrez hasi arte, konturatu arte ez dakizula zertaz barrez ari zaren. Mundu guztia ixilik gelditu eta zu bakarrik entzuten zarenean egin gogorrago barre, zeren beharbada zure poztasuna kontajiatu egiten da eta norbaiti eguna alaitsen diozu edo haserre bat ekiditen dozu edo norbait zugan fijatzea eragiten dozu. Zeren ez baldin badakizu barreak bizitza luzatzeaz gainera edertu egiten gaitu eta, gure eta ingurukoen, bizitza alaitu egiten du. Irribarre bat ikustean ongizate bat sentitzen dugu gure barruan asko eskertzen duguna.  
Horregatik, egiozu irribarre pasatzen den guztiari, beldur eta kezkentzako erremediorik onena delako eta beharbada zu txarto sentitzen zaren baten, norbaiten irribarreak sendatuko zaitu